هرکسی قبله ای دارد!

 وه که گر من بازبینم روی یار خویش را

تا قیامت شکر گویم کردگار خویش را

  یار بارافتاده را در کاروان بگذاشتند

بی‌وفا یاران که بربستند بار خویش را

مردم بیگانه را خاطر نگه دارند خلق

دوستان ما بیازردند یار خویش را

همچنان امید می‌دارم که بعد از داغ هجر

مرهمی بر دل نهد امیدوار خویش را

رای رای توست خواهی جنگ و خواهی آشتی

ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را

هر که را در خاک غربت پای در گل ماند ماند

گو دگر در خواب خوش بینی دیار خویش را

عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن

ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را

گبر و ترسا و مسلمان هر کسی در دین خویش

قبله‌ای دارند و ما زیبا نگار خویش را

 

                                                غزل 13 سعدی (با کاهش)


* هرچی فکر کردم چیزی نیومد که بنویسم... 

* چی بهتر از این :)

* بزرگترین و بهترین سورپرایز زندگیم بود...

                                                                                           

هرکسی قبله ای دارد!

 وه که گر من بازبینم روی یار خویش را

تا قیامت شکر گویم کردگار خویش را

  یار بارافتاده را در کاروان بگذاشتند

بی‌وفا یاران که بربستند بار خویش را

مردم بیگانه را خاطر نگه دارند خلق

دوستان ما بیازردند یار خویش را

همچنان امید می‌دارم که بعد از داغ هجر

مرهمی بر دل نهد امیدوار خویش را

رای رای توست خواهی جنگ و خواهی آشتی

ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را

هر که را در خاک غربت پای در گل ماند ماند

گو دگر در خواب خوش بینی دیار خویش را

عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن

ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را

گبر و ترسا و مسلمان هر کسی در دین خویش

قبله‌ای دارند و ما زیبا نگار خویش را

خاک پایش خواستم شد بازگفتم زینهار

من بر آن دامن نمی‌خواهم غبار خویش را

دوش حورازاده‌ای دیدم که پنهان از رقیب

در میان یاوران می‌گفت یار خویش را

گر مراد خویش خواهی ترک وصل ما بگوی

ور مرا خواهی رها کن اختیار خویش را

درد دل پوشیده مانی تا جگر پرخون شود

به که با دشمن نمایی حال زار خویش را

گر هزارت غم بود با کس نگویی زینهار

ای برادر تا نبینی غمگسار خویش را

ای سهی سرو روان آخر نگاهی باز کن

تا به خدمت عرضه دارم افتقار خویش را

دوستان گویند سعدی دل چرا دادی به عشق

تا میان خلق کم کردی وقار خویش را

ما صلاح خویشتن در بی‌نوایی دیده‌ایم

هر کسی گو مصلحت بینند کار خویش را

 

                                                غزل 13 سعدی


* هرچی فکر کردم چیزی نیومد که بنویسم... 

* چی بهتر از این :)




                            

بزرگترین جامعه مهندسین جهان!!!

نگرانم که تا چند سال دیگه مملکت دیگه سوپرمارکت، تعمیرگاه، پارچه فروشی، ابزار یراقی و اینجور مغازه ها رو نداشته باشه!


 احتمالا دیگه کسی وجود نداره که خیابونا رو جارو بزنه! 

 باغچه ها همه خشک میشن!


 اینجوری که دانشگاه هامون ( یکی از یکی معتبر تر) دارن دکتر و مهندس تولید میکنن دیگه کسی تو کلاس خودش نمیبینه که همچین کارایی کنه!


من نمیدونم چه اجباریه که حتما همه برن دانشگاه! آخه وقتی یه نفر نمیتونه حداقل 20 درصد (یا حتی کمتر) از سوالای کنکور رو جواب بده خب یعنی خنگه دیگه! چه اجباریه که بره دانشگاه!؟ 

خب البته شهریه های دانشگاه آزاد راه خیلی خوبیه واسه خالی کردن جیب مردم و یه منبع درآمد خوبه... پس هیجوقت درست نمیشه وضعیت.... 


این چیزا بعضی وقتا اعصابم رو خورد میکنه! 

همین مهندس و دکتر های چسکی با هزار جور پارتی و آشنا میرن سر کار و بقیه میمونن بیرون! 

بعد میگن چرا کار نیست!


 ماشالله دیگه مردم به کاری کمتر از پشت میز نشستن هم راضی نمیشن...



- این هوا چرا نمیفهمه!؟!؟!؟ حداقل یه روزی آلوده میشد که ما واسه امتحان نخونده باشیم! :دی